ΑΤΥΠΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ & Δημόσια Διοίκηση

Δημόσια Διοίκηση,ΤΟ ΑΤΥΠΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙ,

Αυτό τό ζήτημα που τίθεται με αφορμή την Δημόσια Διοίκηση σαν ένα τεράστιο σχολικό εργαστήριο άτυπης εκπαίδευσης, εκπαίδευσης εξαναγκαστικής και κατασταλτικής, διότι εξαρτά την επιβίωση του υπαλλήλου ώς μαθητευομένου και ώς εκπαιδευτικού θηριοδαμαστή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η δημόσια διοίκηση αναβιώνει τον Προκρούστη στο δικαίωμα της έκφρασης και επιτελεί το άτυπο έργο της διά βίου εκπαίδευσης,
επιβάλλει την ισχύ στον ρόλο του διδάσκοντα και τη συνείδηση στον ρόλο του μαθητευόμενου, την ισχύ της παληοσειράς για τη συμμόρφωση των νεωτέρων,
και κινείται εντελώς ανάποδα,
"με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω" (Κ.Μάρξ)
ή
"με το κάρο μπροστά και τό άλογο πίσω" (λαϊκή σοφία).

Ούτε οι 14 θέσεις του Γ.Α.Π.,
ούτε οι σοφοί περί του Θ.Βερεμή
έχουν αποτέλεσμα μαγαλύτερο της ασπιρίνης άν δεν απαντάνε σε αυτό το διαρκές βουβό ερώτημα της οργουελικής και καφκικής άτυπης διά βίου εκπαίδευσης από την καθημερινή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης.
Αλλωστε όλοι συμφωνούν με τη διαπίστωση, "η λογική σταματάει εκεί όπου αρχίζει η γραφειοκρατία ..", και οι μέν έχουν προσαρμοστεί σε πολυχρονες θητείες και οι δέ σέ ιχυρές δόσεις για τις ανάγκες επιβίωσης.
Σε όσους αρέσει ο ρόλος του υπό-κείμενου ή ο ρόλος αντικείμενου υπεισέρχονται μεσαιωνικές ψυχολογικές θεωρίες και τα σύνδρομα της "στοκχόλμης", για τους άλλους αναμένει η έξοδος από τον παράδεισο με τα πιλάφια.

Το θέμα αφορά τη μετάβαση από το ερώτημα, Aπόδοση στο Δημόσιο;η στό ερώτημα, περί της παιδαγωγικής σημασίας του κρατικού τομέα.

Υ.Γ. Οι δημόσιοι λειτουργοί και οι πολίτες μόνο κάποιοι από κοινού έχουν δυνατότητες να τιθασέψουν το τέρας και να ελευθερώσουν την προμηθεϊκή πριγκίπισα.