WIN ZIP

winzip, aphorismes, dichten dichtung, συμπηκνώματα, sentenze,

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 22, 2006

ΑΕΡΓΙΑ-ΑΝΕΡΓΙΑ, 2 όψεις στο ίδιο θέμα.ΔΗΜΟΣΙΟ

ΑΕΡΓΙΑ-ΑΝΕΡΓΙΑ, οι δύο όψεις του ιδίου θέματος.
Δεν αρκεί ο κοινωνικός αποκλεισμός,άν δεν συμπληρώνεται με απαξίωση και συκοφαντίες.

Προφανώς δεν είναι ελληνική πατέντα η αεργία, να εξαναγκάζονται πολίτες σε αργία,
συμβαίνει παντού.
Οσοι τα βλέπουν μόνο στην ελλάδα, εθελοτυφλούν.
Είναι γνωστή η διάκριση σε "εμπίστους" μηχανισμών και αποκλεισμένους
οι οποίοι συκοφαντούνται ανερυθρίαστα και ωθούνται να στήνουν διαχωριστικές γραμμές αντί να σπάνε πέτρες.
Πρόκειται γιά κατασταλτική αντιθεσμική λειτουργία,
περιμένοντας τη μάχη και τους βαρβάρους πού δεν έρχονται.
Είναι γνωστή η διάκριση σε αποπαίδια και σε ανήψια του μπάρμπα απο τη "Κορώνη".
Η μεταπολεμική ιστορία απέδειξε πώς τό μικρό ρουσφέτι διαπρέπει ώς θελκτική κυρία Διαφθορά.
Προκειμένου να απαγορευτεί η πρωτοβουλία και η εξατομικευμένη ευθύνη
καλύτερη η ναφθαλίνη.
Η αεργία θεωρείται εργατικό αδίκημα και ο μισθός μετατρέπεται σε αποζημίωση
της υποβάθμισης της προσωπικότητας του αέργου.
Η οπτική του ultras. έχει τη χάρη του υπεράνω,
ποιό ξέρει τι εμπειρίες ή παρωπίδες έχει!
Αν εξαφανιστεί το κράτος, αυτά τα φαινόμενα αντιδημιουργικότητας τα καρπώνεται
ο γνωστός εξωκρατικός τομέας.
Διαφωνώ με mantz. που "απαλλάσει" απο τις προσωπικές ευθύνες τούς άεργους, οι οποίο έν μέρει φέρουν την ευθύνη για την ανεργία, η οποία συμφέρει στους ισχυρούς και καταστρέφει τα ατομικά δικαιώματα.

Εδώ υπάρχει ένα καθοριστικό δίλημμα,
άν πρόκειται για συνδικαλιστικό ζήτημα ή προσωπικό ζήτημα.
Δεν καταλαβαίνω πώς μεταβιβάζονται ατομικά δικαιώματα σε "ψηφισμένους" αντιπροσώπους οι οποίοι έχουν την ευθύνη να κυβερνούν το καράβι της Σάμινας και αντί να συμπορευτούν με τον καπετάνιο που κοιμόταν τον ύπνο της ανευθυνότητας,
συνεχίζουν να οδηγούν τα συντρίμια του.
Ετούτοι αξίζουν εξίσου να σταθούν στο βάθρο με τον υπουργό.

Win Zip από τό θέμα, "Απεργούν γιατί βαρέθηκαν να κάααθονται".
http://e-roosters.blogspot.com/2006/12/blog-post_116661680711469712.html

3 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger gb είπε...

Υπάρχουν νέες μορφές δημοσίου τομέα δοκιμασμένες επι τελευταίας και προτελευταίας διακυβερνήσεως.
-Ιδιωτικοποίηση δημοσίου (Τ.Ε.Ο.)με μία μετοχή που κατέχει το δημόσιο και ΔΥ χωρίς οργανική θέση.
-Παραχώρηση τοπικής σημασίας έργου στή Τ.Α., εκτός Παιδείας, Πολιτισμού Πολεοδομίας, κλπ.
-Σύμβαση έργου με φυσικό ή νομικό πρόσωπο, μετέπειτα ΣΔΙΤ, με πτυχιούχους ΔΛ-ΚΔ,(δημόσιοι λειτουργοί-κράτους δικαίου).
-Ερευνα με Δ.Λ. η οποία καταλήγει αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη καιστή δημόσια κατανόηση της ανάπτυξης.
-Ελεγχος από περιφερειακές ανεξάρτητες αρχές.(Ε.Σ.).
Δεν κωλύεται οποισδήποτε Υπουργός ή συνδικαλιστής να μή βρούν λύσεις με ανοιχτό αβίαστο διάλογο και διαπραγματεύσεις οι οποίες σίγουρα
έχουν Οδύσσεια εμπόδια.
Η κατάσταση εμπεριέχει μιζέρια και κουτοπονηριά, οι ανάγκες διευκολύνονται και διαφωτίζονται από την Οδύσσεια.
Οι Μεταρυθμίσεις και η Επανίδρυση κρίνονται από τη μέθοδο των επιλογών τους.

23 Δεκεμβρίου, 2006 12:33  
Ο χρήστης Blogger gb είπε...

H συνταγή για να αποδώσει το δημόσιο δε γίνεται με μεταφυσικό υλισμό, όπως κάποιες προτεινόμενες από μάγειρες μεταρυθμιστικής επανίδρυσης!
Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο!
Ξέχασαν ή ποτέ δεν έμαθαν την διαλεκτική;

23 Δεκεμβρίου, 2006 14:18  
Ο χρήστης Blogger gb είπε...

gb said...
Eχω βιώσει εμπειρίες συμμόρφωσης
μεθόδων αφομοίωσης και άτυπης δια βίου εκπαίδευσης,
αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν μπορεί εύκολα να σταθεί υπό τον ήλιο σχέδιο έρευνας και αναζήτησης
όσο η ελεύθερη έκφραση απειλεί συμφέροντα.
@γιάννη η υπενθύμιση σου για παλιοσειρές δημοσίου και νέους θυμίζει και την χώρα τον 19ο αιώνα με την επιστήμη και το δημόσιο κύρος να προσωποποιείται στους αξιωματικούς, τον 20ο αι. να σχηματίζεται ένας δημόσιος τομέας με δεκανείς και δεκάδες πραξικοπήματα, ο 21ος αι. εξακολουθεί να στρατικοποιείται και να λειτουργεί με εντολές-διαταγές, με λογική να τελειώνει εκεί όπου αρχίζει το δημόσιο.
Νομίζω ότι οι λύσεις ανήκουν στους ανήσυχους και τα εμπόδια στους ωφελημένους.
Η υπόθεση προδίδει ένα παρασιτικό αναξιοκρατικό πολιτικό σύστημα, τοόποίο στη πραγματικότητα έχει μία μορφή αιρετών αναπαραγομένων χάριν του δημοσίου τομέα με την ευγενική χορηγία του ιδιωτικού.
Αν αναδειχθεί ο ομφάλιος λώρος που τους συνδέει μπορεί όλοι τους να ζητήσουν να ξεμπλέξουν.

31/12/06 6:31 μμ

31 Δεκεμβρίου, 2006 20:39  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα